بسمه تعالی
نقدواره ای بر فیلم "برف روی کاجها"
نویسنده و کارگردان: پیمان معادی. متولد 1349 نیویورک، مهندس متالورژی
تهیه کننده: سیدجمال ساداتیان. متولد 1335 تهران، کارشناسی ارشد
حواشی:
- فیلم با حضور در هر دو بخش سودای سیمرغ و نگاه نو، برنده سیمرغ بلورین بهترین فیلم از نگاه تماشاگران و دیپلم افتخار بازیگر نقش اول زن در بخش نگاه نو شد
- پیمان معادی، نویسنده فیلمنامه فیلمهای مشکل داری همچون "آوازقو" و "کما"بوده است
خلاصه فیلم:
یک خانم معلم پیانو، متوجه ارتباط پنهانی بین شوهر و یکی از شاگردانش می شود. وقتی شوهر از برملا شدن رازش خبردار می شود طی یک پیغام تلفنی و عذرخواهی، خانه و زن را ترک می کند. زن در اثر فشار و ترس از تنهایی، با پسر همسایه رابطه دوستی و عاطفی برقرار می کند اما مدتی بعد همسرش بازمی گردد و قول می دهد گذشته را جبران کند. زن نیز پرده از احساسش نسبت به پسر همسایه برمیدارد ...
نقدواره:
شخصی مثل پیمان معادی با تحصیلات غیرمرتبط و سابقه ای که منهای اصغر فرهادی تقریبا وجود (یا لااقل برجستگی) ندارد، خود بهتر از هرکس واقف است که نه قبای گشاد کارگردانی تناسبی با قدوقواره نحیف حرفه ای او دارد و نه در فضایی غیر از آشفته بازار سینمای ایران، سکه امثال او خریداری خواهد یافت. پس با زیرکی و تعجیل تمام، از آتش تهیه فرهادی در اسکار سال گذشته بهره میگیرد و با ترفندی "سیاه و سفید" که آنهم گرته برداری شده از "آرتیست" اسکاری است، ایده ای نخ نما، ضد خانواده و سنت ستیز را به خورد مخاطبِ به شدت جوگیر و اسکاریزه شده ایرانی میدهد و اتفاقا حقه اش هم میگیرد.
عجیب هم نیست. چرا که فضای امروز جامعه فرهنگی و هنری کشور (همچون سایر عرصه ها) کاملا رنگ و بوی سیاسی به خود گرفته و فعالان این عرصه، فاکتور سیاست را در قول و فعل خود و ارزیابی از سایرین لحاظ میکنند. در این "غلبه گفتمان سیاسی بر گفتمان فرهنگی" کافی است یک طرف دعوا، احساس کند گزکی برای چزاندن آن دیگری یافته است؛ دریغ نخواهد کرد. این دیالکتیک منطقی غیرفلسفی! حتی توان این را دارد که قبح مضمون "رابطه یک زن شوهردار با مرد دیگر" را در نظر مخاطب شکسته و این زهر را در کام او به غایت شیرین جلوه دهد.
خلاصه برخی نکات منفی:
